ما آدما،این موجوداتِ دو پا واقعا حیرت انگیزیم!!!
دروغ میگیم به راحتیِ آب خوردن...شاید یه زمانی آب تو گلومون گیر کنه ولی دروغامون نه!!!
و اونقدر دروغ هامونو قشنگ، باسخاوت و بزرگ میگیم و البته به تکرار، که کم کم خودمونَم یادمون میره که دروغ بوده ... و روزی میرسه که میریم جلو آینه و با یه قیافه یِ حق به جانب به طرف میگیم: من؟ من دروغ بگم؟؟؟؟ تو اصن تا حالا از من دروغ شنیدی؟؟؟؟
اون موقع ست که طرف برمی گرده میگه: نه والا!!!!!!!!!!!!!!! دو نقطه دی
همیشه بهمون گفتن آدم باید شهامتِ گفتنِ حقیقت رو داشته باشه!!!
خوب،دِ آخه مردِ مؤمن! یکی نیس بهت بگه: من اگه شهامتِ گفتنِ حقیقت رو داشته باشم تو شهامت، لیاقت و کفایتِ شنیدنش رو داری؟؟؟؟؟؟!!!!!!
اگر دروغ بگوییم . اولین کسی که بهش دروغ گفته شده خودمونیم.
او بله